پایان کنفرانس دو روزه زن، معماری و شهر به همراه تصاویر از غرفه سبا آسانبر

نخستین کنفرانس دو روزه زن، معماری و شهر با هدف معرفی جایگاه زن در شهر و معماری آن در تاریخ 7 و 8 اسفند با حمایت شرکت مهندسی سبا آسانبر در محل مرکز همایش های بین المللی رایزن برگزار شد.

 این کنفرانس برای اولین بار به منظور بررسی جایگاه زنان در معماری و شهرسازی و تعیین حریم مناسب برای فعالیت های زنان در کلان شهرها و سایر شهرهای کشور با حضور کارشناسان و اساتید فن معماری آغاز به کار کرد

دکتر ایرج اعتصام، پدر معنوی معماری ایران و رئیس کنفرانس با بیان اینکه زنان حدود نیمی از جمعیت جهان را تشکیل می دهند، افزود: زنان علاوه بر نقش مقدس مادری و مسئولیت هایی که در سطوح مختلف اجتماعی دارند، امروزه نه تنها در عرصه های آکادمیک و حرفه ای وارد شده و از جایگاه مناسبی برخوردارند، بلکه حضور جدی آنها علیرغم تمامی مشکلات موجود گفتمان معماری و شهرسازی جهان و همچنین ایران را به چالش کشانده است .

وی ادامه داد: حدود 80 درصد از دانشجویان کشورخصوصا در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا زن هستند و افتخار می کنیم که زنان ما توانسته اند به جایگاه های شایسته علمی حتی در سطح دنیا دست پیدا کنند.این استاد معماری ادامه داد: در این کنفرانس می خواهیم نشان دهیم که زنان ایرانی علاوه بر نقش مادری و همسری در فعالیت های اجتماعی نیز به صورت فعال و پویا حضور دارند.

دكتر شادی عزيزي، دبیر علمی کنفرانس نیز گفت: برای بسیاری از افراد ممکن است عنوان کنفرانس جالب و پرسش برانگیز باشد، اینکه «زن, معماری و شهر» به چه معناست؟ چه چیزی قرار است در این کنفرانس بررسی شود و آیا بین جنسیت‌ها, معماری و شهر ارتباطی می‌توان یافت؟ وی افزود: همه ما می‌دانیم که بررسی مسائل به صورت بینارشته‌ای یکی از ضرورت‌های عصر حاضر است و یکی از اهداف اصلی و بنیادین این کنفرانس به طور کلی, خوانش معماری و شهر از دریچه علوم اجتماعی و به خصوص جامعه‌شناسی است.

عزیزی اولین دستاورد این کنفرانس, را ارتقای آگاهی زنان معمار و شهرساز کشور به لحاظ وضعیت حال حاضرشان و راه‌های بهبود این وضعیت دانست و گفت: دومین دستاورد, ایجاد شبکه‌ موثر و موفقی از زنان معمار و شهرساز در محیط دانشگاهی, و محیط‌های کاری طراحی و اجرا است تا بتوانند با همکاری و تعامل با همدیگر مسائل و مشکلات‌شان را شناسایی و در جهت رفع آن اقدام کنند.

وی سومین دستاورد این کنفرانس را شکل‌دهی گفتمانی نو در جامعه معماری و شهرسازی ایران در کنار سایر گفتمان‌های عنوان کرد و ادامه داد: دستاورد چهارم کنفرانس نیز عبارتست از ایجاد لایه شناختی با محوریت جنسیت و فضا برای استادان و دانشگاهیان به منظور ایجاد تحقیقات و کمک به شکل‌دهی واحدهای تدریسی در این زمینه در دانشگاه‌ها  و دخیل کردن آن در طراحی‌ها توسط طراحان.